(Ба муносибати 34-умин солгарди Истиқлолияти Тоҷикистон ва 78 солагии Истиқлоли Ҳиндустону Покистон, 80 солагии камоли умри ҳиндшиноси маъруф, доктори илмҳои филологӣ профессор Ҳабибулло Раҷабов) Адабиёт ва адибони бузурги он чун ситораҳои дурахшоне ҳастанд, ки ҳастиву вуҷудашон саршор аз муҳаббат, меҳр, каромат, шарофат ва латофат буда, барои башарият чун чароғи роҳнамо роҳнамоӣ мекунанд. Ҳар ду дорои ҷазабаҳои адабӣ ва забонӣ чун сармояҳое мебошанд, ки инсониятро ба сӯи ҳаёти дурусту комил ҳидоят намуда, чун дарахте тамоми вуҷудаш барои башарият хуррамӣ меоварад. Дар ҳақиқат онҳо ба монанди фурӯғи субҳи доноӣ ва ҳидоягари арзишҳои волои инсонӣ мебошанд, ки манбаи…