Маърифати илмӣ аз қадимтарин ҷанбаҳои фаъолияти эҷодии одамон буда, дар китоби таърихи маданияти ҷаҳонӣ як фасли алоҳидаро фаро мегирад, ки ба он ҳар соҳибхирад аз диди худ баҳои сазовор медиҳад. Дар Энсиклопедияи советии тоҷик оварда шудааст, ки: «Илм калимаи арабӣ буда, маънои донишро дорад, як шакли шуури ҷамъиятии инсон, як соҳаи махсуси фаъолияти одамист, ки ба вуҷуд овардан ва аз ҷиҳати назариявӣ мураттаб сохтани донишҳои аёнӣ (объективӣ) - ро дар бораи воқеият вазифаи худ медонад».

 Китоби «Забони миллат - ҳастии миллат» (2016, китоби якум), ки ба қалами Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тааллуқ дорад, аз пешгуфтор, шаш боб ва хулосаву китобнома иборат буда, ба муҳимтарин масъалаҳои забони модариамон - забони тоҷикӣ, хусусан таърихи он, бахшида шудааст.

  Мусаллам аст, ки дастгоҳ ё ба истилоҳ, машинаи иттилоотӣ ва фаннӣ-техникӣ бо вусъати кайҳонӣ пеш меравад ва ҳар рӯзу ҳар соат дар ин самт навигарию навгониҳои зиёде ба вуқӯъ мепайванданд. Воқеияти имрӯзӣ баёнгари он аст, ки инсон бо фарогирии иттилооти зарурӣ сатҳи огоҳмандиашро тавсеа бахшида, ба сӯйи дарёфти иттилооти навин ва дархӯри замон қадамҳои устувор бармедорад. Дарёфт ва корбасти иттилооти наву муҳим инсонро дар ҳалли мушкилот ва қазоё аз ҳар ҷиҳат кумак мерасонад ва ӯро дар баробари хатароти глобалӣ муқовиматпазир месозад. Аз ҷониби дигар, расона (media) ба унвони абзори муҳими иттилоотӣ, сиёсӣ, мафкуравӣ, фикрӣ ва фарҳангӣ дар сад соли ахир бар фазои зиндагии инсонӣ мусаллат шудааст, то ҷое ки инсоният имрӯз худро бидуни ин василаи иртиботи ҷамъӣ тасаввур карда наметавонад. Фаъолшавии шабакаҳои иҷтимоӣ ва мутамоил шудани насли наврасу ҷавон ба кори онҳо дар асри ҳозир талаботи рӯз маҳсуб меёбад ва нафареро аз наслҳои ҷавон кам пайдо метавон кард, ки бо ин ё он васила ба ин масири иттилоотӣ пайваст набошад.

  Ҳукумати Ҳолланд қароре қабул кард, ки мувофиқи он то соли 2030 фаъолияти тамоми неругоҳҳои барқии аловӣ дар ин кишвар қатъ карда мешаванд. Дар Ҷопон бошад, лоиҳаеро тарҳрезӣ карда истодаанд, ки неругоҳҳои барқии аловиро ба турбинаҳои барқии маддӣ иваз мекунанд. Яъне, имрӯз яке аз ҳадафҳои асосии рушди устувор тамоми кураи арз даст кашидан аз навъҳои сӯзишвории энергетикӣ ва рӯй овардан ба сарчашмаҳои барқароршавандаи энергия мебошад.