Ман дар таътили тобистона бо баъзе одамоне во хӯрдам, ки то ҳол заминро дар болои шохи гов тасаввур мекунанд. Ба чунин тасаввуроти онхо хандаам омад, лек боз ғамгин гаштам, ки ҳанӯз ҳам баъзе нафарон чунин тасаввурот доранду аз тараққиёти илму техника қафо монда, оиди ҳодисаҳои табиат тамоман тасаввуротҳои хато ва хандаовар доранд. Ҳанӯзам сабабҳои ҳодисаҳои оддии дар гирду атроф рӯй медодаро намедонанд. Масалан, сабабҳои пайдоиши шабу рӯз, боридани барфу борон, ивазшавии фаслҳои сол, тағйирёбии рангҳои табиат чизҳоеанд, ки бояд ҳар як шахс донад ва дар бораи онҳо андаке ҳам бошад маълумот дошта бошад, зеро инсон…

Маорифапварӣ ва ҳаракатҳои зеҳнию маънавӣ дар охири асри 17 ва аввали асри 19 дар Аврупо ва Амрикои Шимолӣ ба вуҷуд омаданд. Ин ҳаракатҳо идомаи гуманизм (исондўстӣ)-и замони Эҳё ва ибтидои ратсионализми муосир буда, ба пешрафти илми замона пояҳои таълимии фалсафӣ гузоштанд: рад кардани ҷаҳонбинии динӣ ва бозгашт ба хирад ҳамчун маҳаки ягонаи дониши инсон ва ҷомеа. Мафҳуми «равшанфикр» пас аз нашри мақолаи асосгузори фалсафаи классикии Олмон, И. Кант (1724-1804) таҳти унвони «Ҷавоб ба саволи: Равшанфикрӣ чист?» соли 1784 мустаҳкам гардид. Решаи истилоҳи «равшанӣ», ки аз вожаи «маърифат» (англ. Enlightenment; фарн. Les Lumières; олм. Aufklärung; итал.…