Омӯзиши таҷрибаи дигарон суръати ҳаракати моро баланд мебардорад. Дар пайраҳае, ки мо бояд пеш равем, дигарон пештар аз мо ҳаракат кардаанд ва ҳар хатое, ки дар ин ҷода доштанд, барои мо дарси ибрат буда метавонад. Яъне, такрор накардани хатоҳои онҳо ва пешопеш огоҳ будан аз баъзе мушкилоти мавҷуда дар пайраҳаи мазкур имкон медиҳад, ки вақту маболиғи зиёде сарфа шавад. Ё дар мисоли кишварҳои номуваффақ мо метавонем донем, ки сиёсати иқтисодии онҳо чӣ камбудиҳое дошта буд ва мо онро такрор накунем.

  Инсонҳо бо баробари тавллид шудан соҳиби андеша ва тафаккур нестанд, тарзи андеша ва мафкураи ҳар инсон дар заминаи маънавиёти як ҷомеа ва тарзи тарбия рушд меёбад. Дар раванди ташакулёбии фард ва иҷтимоишавии он пеш аз ҳама таъсири тарбияти хонаводагӣ ва омӯзишу парвариш, таъсири аҳли ҷомеа ниҳоятан муҳим аст. Ҳеҷ инсон бо тавллиди хеш мутааллиқ ба арзишҳои хуб ё бад нест. Он дорои имконияти касби дониш, фарогирии маънавиёт ва рушди шахсияти хеш аст. Муҳим он аст ки ба фард ҷиҳати тарбият намудани он кадом навъи ғизои маънавӣ пешниҳод мегардад. Муҳити иҷтимоӣ ва махсусан маънавиёти тарзи андеша ва  навъи бароварда кардани ниёзҳои иҷтимоӣ метавонанд дар таалуқияти варзидани шахс ба кадомин навъи арзишҳо, огоҳӣ ва дарки озодиву масъулият дар он. Худшиносии фардиву миллӣ ва иҷтимоии он таъсиргузор бошанд. Имрӯз дар ҷаҳоне, ки мо ба сар мебарем, ҷаҳони иттилоотӣ буда, дар баробари тарбияту маънавиёти ҷомеа, омӯзишу парвариш навъи иттлорасонӣ низ дар ташаккули ҷаҳонбинӣ ва мафкураи фардҳо таъсиргузоранд. Айни ҳол, шеваҳои таъсиррасонӣ маҳз тавассути фазои иттилотиро пӯшиш додан аз анвоъи ахбори таъсиррасон ба мафкурасозӣ таъсиргузор аст. Кишварҳои гуногуни ҷаҳон дар раванди боло бурдани донишу огоҳии ҷомеа ва муқовиматпазир гардонидани баданаи иҷтимоӣ дар баробари хатароти итиллотии харобиовар тадбирҳо ҷӯста имконоти хешро сафарбар менамоянд. Дар баробари ин яке аз роҳҳои тавсеаи ва паҳнгардонии афкори хурофотӣ ва шеваҳои ифротгароиву терористӣ аз ҷониби гурӯҳҳои манфиатхоҳ тавассути пахши ахбори ғаразноку манфиатҷӯёна дар фазои иттилоотӣ маҳсуб аст.

   Сегодня каждый человек может отправлять и получать любую форму данных, будь то электронная почта, аудио или видео, просто одним нажатием кнопки, но задумывался ли он когда-нибудь о том, насколько безопасно его идентификатор данных передается или безопасно отправляется другому человеку без любая утечка информации? Ответ кроется в кибер-безопасности. Интернет сегодня самый быстрой растущая инфраструктура в повседневной жизни. В современной технической среде многие новейшие технологии меняют облик человека. Но из-за этих новых технологий мы не можем эффективно защитить нашу личную информацию, и следовательно, в наши дни кибер-преступность растет день ото дня. Сегодня более 60 процентов от общего числа коммерческих транзакций совершаются в интернете, поэтому эта область требует высокого качества безопасности для прозрачных и лучших сделок. Следовательно, кибер-безопасность стала последней проблемой. Сфера кибер-безопасности не ограничивается только защитой информации в ИТ-индустрии, но также и различными другие области, такие как киберпространство и т. д. Даже новейшие технологии, такие как облачные вычисления, мобильные вычисления, электронная коммерция, интернет-банкинг и т.д., также требуют высокого уровня безопасности.

  Яке аз фазилатҳои неки инсонӣ, ки шаъну шараф  ва манзалати ӯро баланд мебардорад, ин ахлоқи нек ва намунавии ӯ мебошад. Ниёгон ахлоқи неки инсонӣ, хусни одобро дар вуҷуди фарзандон парвариш намуда, аз хурдӣ таълим медоданд ва аз бузургсолон то хурдсолон онро риоя мекарданд. Адибону олимони машҳур низ дар осори худ ба тарзи одоб ва фазилатҳои инсонӣ диққати асосӣ дода, дар риояи ахлоқи  намунавӣ барои фарзандон улгӯ буданд ва фарзандонро низ дар ин рӯҳия тарбият менамуданд. Фарзандонро панд медоданд, насиҳат мекарданд ва аз ин тариқ дар баланд бардоштани сатҳи тарбиятии онҳо саҳми муносиб мегузоштанд.