Иқтибоси мазкур аз китоби Коди Кессиди ва Пола Доэрти “Ва инак, шумо мурдед” оварда шудааст. Воқеан, ба даҳанаи вулқон партофтани дӯшизае, бофтаи филмнигорони Ҳолливуд асту халос. Халқиятҳое, ки дар қурбоникунии одамон муттаҳамашон мекунанд, аввалан, барои ин кор вулқонҳои муносиб надоштанд ва дуввум, агар ҳатто фарз ҳам кунем, ки чунин таҷрибаҳоро мегузаронданд, ин бениҳоят номувофиқ буд. Вале, биёед фарз кунем, ки дар хусуси шумо онҳо истисно карданд. Инак, шумо ба вулқон бояд партофта шавед. Албатта, саволи нахустини шумо ин аст: Ман меғӯтида бошам ё шино карда метавонам? Албатта, ин на он қадар муҳим аст, вале ба вазъияти шумо то андозае рабт дорад. Зеро Шумо бешубҳа зинда намемонед, вале фаҳмидани рафти нобудшавиатонро тағйир медиҳад.

   2018-2028 годы объявлены в рамках ООН Международным десятилетием действий «Вода для устойчивого развития». Соответствующая резолюция, выдвинутая по инициативе Основателя мира и национального единства — Лидера нации, Президента Республики Таджикистан Эмомали Рахмона была принята 21 декабря 2016 года на пленарном заседании Генеральной Ассамблеей ООН и поддержана 177 странами членами ООН.

   Низоми демократии Аврупо дар тӯли 200 соли охир исбот кард, ки роҳи беҳтарини ҷомеасозӣ ва давлатсозӣ мебошад. Он ҳама пешравиву васеъшавии донишу фалсафа ва дар заминаи он рушду тавсеаи илму техника дар Аврупо дар 200 соли охир ва паҳн шудани ин ҳама пешравиҳо ба тамоми гетӣ, баёнгари он аст, ки роҳи интихобкардаи онҳо дуруст буд. Ҳарчанд он роҳи идеалӣ нест ва камбудиҳои худро дорад, аммо ба қавли сиёсатмадори машҳури инглис Уинстон Черчил, “демократия бадтарин роҳи идораи давлат аст, аммо инсоният то баҳол аз он беҳтарашро ихтироъ накардааст”.  Ба ҳар ҳол, натиҷаҳои мусбате, ки демократия ва озодиҳои аврупоӣ дар пай доштанд, баёнгари дуруст ва коршоям будани он ҳастанд.

   Давраи муосири рушди илми физика дар Тоҷикистон ба солҳои 50-уми садаи ХХ рост меояд, зеро маҳз дар ин давра, дар кишвар як қатор рӯйдодҳои муҳимми илмӣ ба вуқӯъ пайвастанд. Яъне, таъсиси Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон (1951) ва дар зертобеи он кушодашавии институтҳои астрофизика (1958) ва физикаю техникаи ба номи С.У. Умаров (1964) саҳифаи ҷадидеро дар таърихи илми тоҷик боз карданд. Яке аз марказҳои асосӣ, ки барои пур кардани фазои илмию тадқиқотии ин муассисаҳо мутахассисони ҷавонро омода менамуд, факултаи физикаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон буду ҳаст. Ифтитоҳи факултаи фавқ аз санаи таъсисёбии факултаи физикаю математика дар соли 1949 ибтидо мегирад. Хатми нахустини донишҷӯёни факулта бошад, ба соли 1954 рост омад (шуморашон 8 нафар буд) ва нахустин декани он пас аз мустақил гардидан (1965), номзади илмҳои физикаю математика, баъдан д.и.ф.м., профессор, узви вобастаи АИ ҶТ Ҳакимов Ф.Х. буд.